|
SHISHA PANGMA (8013 m n.p.m.) Jedyny
szczyt leżący na terytorium Chin.
Nazwa pochodzi z tybetańskiego,
jednak wyjaśnia tylko drugą część
nazwy pang - łąka lub polana
(ma - jest końcówką żeńską).
Ze względu na położenie szczyt długo
nie zostawał zdobyty (wejście było
możliwe po stronie Chińskiej).
Szczyt został w końcu zdobyty przez
Chińczyków 2 maja 1964 roku.
Polskiego wejścia dokonał Jerzy
Kukuczka i Jerzy Hajzer.
Shisha Pangma jest najniższym
samodzielnym ośmiotysięcznikiem, jej
wysokość wynosi 8013 m
n.p.m., wznosi się około 120 km na
północny zachód od Mount Everestu.
Szczyt ten znajduje się 11 km na
północ od granicy Nepalu w Tybecie,
który politycznie należy do Chin.
Jego tybetańska nazwa jest
wyjaśniona tylko w swej drugiej
części "pang" - łąka, polana, ma -
jest żeńską końcówką.
Najprawdopodobniej góra wzięła miano
od pobliskich łąk wysokogórskich i
nadana została przez miejscową
ludność. Masyw posiada wyraźnie
jedną główną grań, z której odchodzi
kilka krótkich grani. Znajdują się
tutaj dwa wierzchołki. Głównym
oczywiście jest Shisha Pangma, który
kulminuje w
Wierzchołku Wschodnim (Głównym)
i Wierzchołku Środkowym 8008
m n.p.m., poza tym istnieje również
Shisha Pangma West 7966 m n.p.m.
oddzielony od wcześniej wspomnianych
wyraźną przełęczą. Shisha Pangma
otoczona jest kilkoma lodowcami, od
północnego-wschodu lodowcem Shisha
Pangma, od południowego-wschodu
lodowcem Phola, od południa
Nyanang Phu i od
północnego-zachodu - Yebokangal.
Do podnóża góry można dojść od
strony Nepalu, ale większość wypraw
obiera drogę od północy, od strony
Tybetu. Góra nie jest trudną,
chociaż od południa (strona
nepalska) opada stromymi
skalno-lodowymi ścianami.
Historia wspinaczek
na Shisha Pangmę:
Z powodów politycznych szczyt bardzo
długo nie był atakowany. Co prawda
jeszcze przed wojną pojawiały się w
okolicy wyprawy rekonesansowe, ale
docierały one zaledwie kilkadziesiąt
kilometrów od podnóży. Po wojnie
zainteresowanie szczytem wzrastało,
ale z powodu politycznej izolacji
Tybetu nadal nie można było uzyskać
pozwoleń na atakowanie. Co jakiś
czas pojawiały się zdjęcia lotnicze
góry, wzmagające "apetyt" na nią. W
1963 roku Si Chin poprowadził
wyprawę chińską, mającą za cel
zbadanie stoków masywu od strony
wschodniej, północnej i zachodniej.
Osiągnięto wówczas wysokość 7160
metrów. Następnie po wykonaniu
odręcznych szkiców i badań
naukowych, alpiniści wycofali się.
Następnego roku 195-osobowa chińska
wyprawa wyruszyła w kierunku Shisha
Pangmy. Atak zakończył się sukcesem
i 2 maja 1964 roku 10
chińskich alpinistów osiągnęło
wierzchołek. Byli to: Hsu Ching,
Chang Chun-yen, Wang-Fu-chou,
Chen-san, Cheng Tien-liang, Wu
Tsung-yueh, Sodnam Dorji, Migmar
Trashi, Dorji i Tontan. Wszyscy oni
zmieścili się na niewielkiej
powierzchni szczytu. Kolejnego
wejścia na Shisha Pangmę dokonano 17
lat później. 7 maja 1980 roku
na szczyt weszli Michael Dacher,
Wolfgang Schafter, Günter Sturm i
Fritz Zintl, uczestnicy niemieckiej
wyprawy kierowanej przez Manfreda
Abeleina i Güntera Sturma.
Pierwszymi Polakami, którzy weszli
na Shisha Pangmę byli, uczestnicy
wyprawy zorganizowanej przez Jerzego
Kukuczkę w 1987 roku. Shisha
Pangma nie ma na razie zimowego
wejścia. Z powodu rozległych pól
śnieżnych, góra jest marzeniem wielu
ski-alpinistów. Pośród osób, które
zjechały na nartach z Shisha Pangmy
jest również Jerzy Kukuczka.
Polskie wejścia na Shisha Pangma:
18.09.1987 - Jerzy Kukuczka
18.09.1987 - Wanda Rutkiewicz
18.09.1987 - Artur Hajzer
18.09.1987 - Ryszard Warecki
02.10.1991 - Wojciech Kurtyka
06.10.1993 - Piotr Pustelnik
07.10.1993 - Krzysztof Wielicki
02.05.1994 - Ewa Panejko-Pankiewicz
11.10.1996 - Jacek Berbeka
21.04.1999 - Krzysztof Tarasewicz
21.04.1999 - Jerzy Kawiak
21.04.1999 - Marcin Miotk
21.04.1999 - Robert Wieczkowski
22.04.1999 - Jan Szulc
22.04.1999 - Piotr Henschke
06.10.2000 - Anna Czerwińska
01.10.2001 - Ryszard Pawłowski
|
